Την άνοιξη που μας πέρασε, σε πείσμα της αναγέννησης της φύσης, το φυτό στο περβάζι του παραθύρου παρέμεινε απλά πράσινα φύλλα.Το καλοκαίρι, με τις πιο ιδανικές συνθήκες, ζέστη κι ηλιοφάνεια, λίπασμα και μπόλικο νεράκι για ξεδίψασμα, παρέμεινε πεισματικά απλά πράσινα φύλλα. Τότε ήταν που σκέφτηκα : "δε μπορεί, πρόκειται για ένα λουλούδι χωρίς άνθη".
Κι όμως, μέσα στην καρδιά του χειμώνα, Δεκέμβρη μήνα, με τις χαμηλότερες θερμοκρασίες, παγωμένο αέρα κι ομίχλη, ένα μπουμπούκι ξεπετάχτηκε, στις μη ιδανικές συνθήκες, μέσα από τα "απλά πράσινα φύλλα". Σιγά, σιγά μεγάλωνε μέχρι που "έσκασε" το άνθος του μέσα στις γιορτές και στράφηκε προς τον ήλιο του χειμώνα ανήμερα τα Χριστούγεννα, ζητώντας τη βοήθειά του για να επιζήσει μέσα στην παγωνιά.
Ας είναι η αγάπη στην καρδιά μας, η αισιοδοξία κι η καλή διάθεση σαν το φυτό στο περβάζι. Ας ανθίζουν σε συνθήκες "μη ιδανικές", τότε που όλα είναι πιο δύσκολα, ορμώμενες από μια, τάχα "αφύσικη", εσωτερική δύναμη.
Άλλωστε τίποτε δεν είναι πιο φυσικο από το ν΄αναζητάς την ενέργεια του φωτός όποτε εσύ κρίνεις πως τη χρειάζεσαι.
Καλά και φωτεινά Χριστούγεννα.
